Mijn vrienden die mijn verslagjes lezen zullen zich nog wel herinneren dat mij de toegang tot de pc ontzegt was.
Ik mocht er nog wel op als ik beloofde dat ik mij er niet meer uit zou lullen. Als ik eerlijk moet zijn was dat inderdaad hetgeen wat ik deed, ik had er zelfs geen erg in. Zo vast zat ik in datzelfde patroon. Nu vandaag aanvaard ik de uitdaging om een gortdroog verslag te schrijven over de wedstrijd van gisteren. Niets goed praten, niets verdoezelen, gewoon de waarheid. Amaai, dat is al een verbetering hé?
Gisteren had ik bij hondenschool “De Paai” 68/100, “gene vette” zeggen mijn baasjes en uiteraard hebben ze globaal genomen meer dan gelijk. Maar het zou geen uitdaging zijn als ik mij hier bij neerleg. Globaal is over het geheel genomen. Ik kies er toch wel voor om eerst de mooie resultaten van gisteren even onder de aandacht te brengen om dan de mindere te beschrijven.
Tsadaa, de twee ‘volgoefeningen’ vlekkeloos uitgevoerd 2 X 15/15 dus. Ook de ‘apport’ die best moeilijk was 14/15. ‘Houdingen’ mits een bij bevel 9/10. ‘2 minuten down’ 8/10 (koud aan ‘ t buikske).
En nu de puntenpakkers ‘terug roepen met onderbreking’ 7/20, vrouwtje Rita had 3 meter te laat geroepen, dan nog zijn er 10 puntjes op mijn rekening. Ik kan mij herinneren dat ik bij debutanten ook zo een periode had dat ik telkens veel punten verloor op de onderbreking en dat we toen heel intensief zijn gaan trainen op dat onderdeel, met goede resultaten als gevolg. Mijn baasjes dachten dat ik niet zo veel meer onderbreking moest trainen en dat het vanzelf zou goed blijven gaan. Dat blijkt niet waar te zijn. We gaan dus terug intensief aan de slag met de onderbroken.
En nu de totale afgang met ‘terug zenden naar plaats’ 0/15, een oefening waar ik toch altijd minimum 11/15 op haal. Ik was er even niet bij, op de plaats lag iets dat heel interessant rook, ik heb het dan ook opgegeten. De smaak was niet zo interessant, waardoor ik totaal vergeten was wat ik aan het doen was. Vrouwtje Rita bleef maar bevelen geven uiteindelijk ben ik dan maar ergens gaan zitten. Bleek het wel aan de juiste plaats te zijn maar de punten waren toen al opgesoupeerd.
Volgende keer beter zegt men meestal. De uitdaging is dan ook om het beter te doen, we gaan er voor trainen! Duimen jullie mee?
Pootje en high five,
Quicksilver Prins van ‘t Duinezicht
Maak jouw eigen website met JouwWeb