Vorige week zijn we een weekje in Luxemburg geweest. Ik was er al eens kort geweest maar kon er mij toch niets meer van herinneren. Ik was nog te klein toen.
Op woensdag hebben wij een prachtige wandeling van 6 km gemaakt. 6 km is voor mij een peulschil maar dit was toch wel iets geheel anders. Heuvel op en af, dat is best vermoeiend. Baasje Eddy heeft tijdens de wandeling toch weer mooie foto’s van mij gemaakt. Blink, blink.
Op donderdag heeft mijn baasje Eddy op het terrein achter de camping een spoor van 900 meter gelopen. Hij heeft het toch wel extra moeilijk gemaakt voor mij. Zo waren er verschillende materialen bij waar ik nog niet veel op gespeurd heb. Ik heb ze toch allemaal lekker terug gevonden.
Op het kaartje is in het rood het spoor (900 m) dat baasje Eddy gelopen heeft te zien. Het groene spoor (1500 m) is dat wat ik gelopen heb. Mensen hebben het toch wel makkelijker, hun ogen staan hoger van de grond af dan de mijne. Toch wist baasje Eddy de voorwerpen zelf zonder GPS niet meer te vinden. En dan doet hij beroep op mij en vrouwtje Rita. Ze waren allebei best trots op mij.
Ze verbazen zich er over dat ik altijd de juiste richting van het spoor weet te vinden. Maar… is dat niet logisch? Ik krijg mijn eten altijd uit een kommetje, ik moet er niets voor doen dus. Maar als ik nu in het wild zou leven moest ik mijn eten zelf zoeken. Als hond heb ik het liefst vers voedsel en dat gaat altijd lopen. Ik moet het dus zelf opsporen. Stel dat ik het spoor van een sappig konijntje oppik, dan moet ik toch wel weten waar het naartoe gelopen is en niet waar het vandaan komt, want als ik die richting uitloop heb ik geen eten! Eenvoudig toch!
Pootje en High five,
Quicksilver Prins van ’t Duinezicht
Het lopen van het spoor is te zien op dit filmpje
en het uitwerken op dit filmpje
Spoorlopen
Spoor uitwerken
Reactie plaatsen
Reacties