Plastic Bertrand is mijne speelkameraad. Soms spelen wij een beetje te ruw en dan geraakt hij gewond.
Gelukkig is er vrouwtje Rita nog om hem te verplegen. Hij was aan zijn oog gewond en moest genaaid worden en ook in zijn buik stond plots een gaatje.
Ik heb hem al zo dikwijls gezegd dat hij niet zo wild mag zijn, nu is hij blind aan één oogske. Nie mijn schuld hoor! Dat komt ervan, van altijd in mijne mond te gaan kijken, om te zien of mijn tanden al gewisseld zijn.
Nu is hij gehandicapt maar ik zie hem nog altijd even graag!
Pootje en High five,
Quicksilver Prins van ’t Duinezicht
Reactie plaatsen
Reacties